Surrealistische tijden

Dank aan Ilse C. ten Berge voor onderstaand artikel.

We bevinden ons in surrealistische tijden
De beperkende maatregelen in verband met het corona-virus zijn nog altijd van kracht. Zoals ik al eerder schreef heeft Saturnus in Waterman zich van zijn schaduwkant laten zien: we zijn op onszelf teruggeworpen, en sociale contacten zijn tot het minimum beperkt. Social distance is gemeengoed geworden. Ouderen vereenzamen en krijgen geen bezoek meer. Mensen lijden inmiddels aan huidhonger. Geen bemoedigende hand meer op je schouder als je een dierbaar overledene naar zijn laatste rustplaats begeleidt. We houden keurig anderhalve meter afstand, elk kuchje is verdacht. Hoe bevreemdend is dit?

De eerste paar weken in quarantaine
Voelden misschien als een welkome vakantie, een retraite om tot bezinning te komen. Nu drie weken later is de realiteit ineens een stuk harder. Hoe lastig is het niet om op je eenkamerappartement in een drukke stad te zitten en je amper naar buiten kunt terwijl de zon schijnt. Zo vernam ik dat in Amsterdam de parken ook afgesloten zijn voor het publiek. Nu het Pasen is moet iedereen zoveel mogelijk thuisblijven, dus niet naar het strand, de camping of het bos en zeker niet en masse naar IKEA. En wat te denken van alle ouders die hun kinderen thuisonderwijs moeten geven naast hun andere werkzaamheden. Hoe lang gaan deze quarantaine maatregelen nog duren? Niemand die het weet. Het antwoord is nog altijd in nevelen gehuld (= Neptunus). En het zou zomaar kunnen dat het virus straks op mysterieuze wijze verdwijnt. Ook dat is de werking van Neptunus.

Wat we inmiddels wel weten
Is dat het episch centrum van het corona-virus zich afspeelt op de IC. Dit is de war zone. Hier zorgt men met gevaar voor eigen leven voor hele zieke mensen die aan de beademing moeten, soms wel drie weken lang. En als je dan in coma wordt gebracht (= Neptunus) dan weet je op voorhand niet of je het wel overleeft. Dit is inmiddels het schrikbeeld geworden. Zijn er wel voldoende bedden? Kan er nog worden opgeschaald en is er voldoende personeel? En erger nog, kom je nog wel in aanmerking voor een bed op IC als je het echt nodig hebt? Om Spaans benauwd van te worden.

Inmiddels moeten er beslissingen worden genomen
Op leven en dood. Wie wordt er nog wel en wie wordt er niet meer behandeld? In de samenleving gaan er ineens stemmen op dat ouderen te lang in leven worden gehouden, en dat het merendeel met corona op IC aan overgewicht leidt. Volgens filosoof Marli Huijer is het de vraag hoeveel het je als samenleving waard is ‘om die groep ouderen, die steeds groter zal worden, steeds langer te laten leven’ (= Saturnus/Pluto). Het volk begint her en der te morren. En dit is eerlijk gezegd een zorgwekkend geluid. Maar goed, wij kleine luiden hebben zo ook onze eigen oorlog te beslechten als we gewapend met een ontsmet winkelwagentje onze boodschappen moeten doen. Het zijn barre tijden. Hoe dan ook de overheid komt wellicht met een speciale app die aangeeft of er een besmetting in je omgeving is. Misschien wordt er zelfs wel een alarm aan toegevoegd, dan kun je een ‘melaatse’ al op flinke afstand zien aankomen en vervolgens snel de benen nemen. Zie hier hoe angst een wapen is geworden! Dit begint behoorlijk dystopische vormen (= Saturnus/Pluto) aan te nemen. De vraag is of we zo wel willen leven?

Toegegeven, er zijn ook mooie kanten aan deze crisis.
In Venetië zwemmen dolfijnen en in New York hoor je de vogels weer fluiten. Mensen zoeken elkaar virtueel op en er worden initiatieven ontplooid om elkaar te helpen en bij te staan. De vraag is alleen of dit het werkelijke, interpersoonlijke contact kan vervangen? We blijven tenslotte sociale wezens die gedijen in een humane omgeving (= Waterman). Eerder schreef ik dat de wereld van voor corona niet meer terugkomt. Enkel op het economische vlak lijkt mij dat ook ondenkbaar. Hoe hou je als middenstander of zzp-er het hoofd boven water als je geen omzet draait? In de VS loopt de werkeloosheid in rap temp op, en in Nederland en elders in Europa gaan we dans ook niet ontspringen (= Saturnus/Pluto). Dit is de nuchtere werkelijkheid. Het leven gaat door, of er nu corona is of niet. We kunnen er niet langer onderuit.

Astrologisch gezien, is de invloed van Neptunus nog altijd sterk.
In mijn beleven sterker dan voorheen. Ook de werking van Uranus in Stier wordt nu duidelijk. Het geldstelsel staat wereldwijd onder grote druk, ook al proberen de centrale banken de economie draaiende te houden met het bijdrukken van meer geld. Dat dit uiteindelijk hyperinflatie in de hand werkt mag duidelijk zijn. Uranus in Stier leidt ook tot plotselinge schaarste, en dit heeft crisisachtige gevolgen. Personeel in de zorg kampt met een tekort aan mondkapjes en ander beschermend materiaal. Dit geeft natuurlijk veel stress en angst. Het probleem is dat veel van deze materialen alsook medicatie in China worden geproduceerd. En nu we het hard nodig hebben, vissen we naast het net. Het is te hopen dat deze crisis aanzet om belangrijke producten en medicijnen in eigen land te gaan produceren, en niet langer om financiële redenen uit te besteden. Gelukkig worden er op dit vlak al initiatieven ontplooid.

Saturnus in Waterman
Beperkt ons in onze uiterlijke vrijheid en spoort aan om aan onze innerlijke vrijheid te werken. Saturnus zet eerst de rem erop en maant tot heroriëntatie, daarna kun je aan de slag om een nieuw fundament te creëren. Pluto in Steenbok tenslotte, holt de systemen net zolang uit totdat er een totale ineenstorting volgt. En hoe pijnlijk ook, dit is allemaal nodig. Zonder pijn geen groei. De nieuwe cyclus tussen Saturnus en Pluto in Steenbok laat ons de rauwe werkelijkheid zien. Dit is wat voor ons ligt, we moeten helemaal terug naar de basis. Terug naar de menselijke schaal. Het is belangrijk dat er nieuwe, realistische initiatieven worden ontplooid die de lokale gemeenschap ondersteunen en die voor iedereen beschikbaar zijn (= Waterman). Het kan niet zo zijn dat zogenaamde duurzame, biologische producten enkel betaalbaar zijn voor hen met een ruime portemonnee. De gemeenschapszin moet terug in de maatschappij, want op deze manier gaat het gewoon niet langer.

De cyclus tussen Jupiter en Pluto
Heeft voor een extra wake up call gezorgd. Nu wordt duidelijk wat de quarantaine maatregelen met ons doen. Je kunt er niet langer aan ontkomen. In eerste instantie is het werk dan ook op het innerlijke vlak gelegen. En dit kan alleen in stilte. Hoe langer de stilte duurt hoe sterker en heftiger we met onszelf geconfronteerd worden. Hier ligt het omslagpunt, of je meegaat met de neerwaartse spiraal of aanhaakt op de weg naar boven.!!!Angst is een hele slechte raadgever!!!Naïviteit trouwens ook!!! Gebruik deze periode dan ook wijselijk!

Ik wens een ieder fijne dagen in goede gezondheid!

Door Ilse C. ten Berge
12-4-2020